Święta Trójca i Oxide

Takeshi- Można tak powiedzieć...

Takeshi- Coś osobistego... *chwila ciszy* Nie lubię deszczu. Deszcz potrafi zaszkodzić czystokrwistym wampirom. Znaczy, ja też jestem czystokrwistym wampirem, bo mam tyle samo cech człowieka co jakikolwiek inny wampir - przynajmniej w teorii - ale zauważyłem, że deszcz mi w żaden sposób nie szkodzi. Co nie zmienia faktu, że za nim nie przepadam.

Takeshi- Nie wiem... Nie wiem, czy nie jestem JEDYNYM wampirem należącym do tego świata. No cóż... Nie zazdroszczę Miyako...

Takeshi- Znam mojego ojca bardzo dobrze. Znając życie stwierdzi jedynie, że będę użyteczniejszy dla rodu. Gorzej, że gdyby ojciec Miyako się o tym dowiediał, to mogłoby być nieciekawie. Jest to człowiek uprzedzony na wszystko. WSZYSTKO.

Takeshi- Jaki ten świat musi być skomplikowany. Wystarczy tylko pomyśleć. Pamiętasz, kiedy w moim świecie cień przejął nade mną kontrolę...? Czułem wtedy pustkę. Nie potrzebowałem się niczym przejmować. Gdyby ludzie żyli w ten sposób, świat byłby o wiele prostszy... *po chwili* Ale pewnie i bardziej pusty...

Takeshi- No cóż, nie każdemu by się to spodobało. Pewnie tylko prawdziwi desperaci by w ten sposób chcieli żyć...

Takeshi- Słusznie, nie jestem... *podniósł głowę, aby spojrzeć w niebo; na chwilę się przejaśniło, ale oboje wiedzieli, że zaraz znowu się rozpada* Wierzę, że nie będę miał żadnych problemów w związku z... sobą...

Takeshi- Z Miyako... Pod tym adresem mam już wystarczająco dużo problemów. Zacznijmy od tego, że gdyby nie cały ten problem z jej ojcem, to nawet by mnie tu nie było. Chodziłbym do elitarnej szkoły... Nie przejmowałbym się żadnymi Cieniami...