Święta Trójca i Oxide

*Właśnie przed jego nosem pojawiło się ostre od włóczni.*
???: Powiedziałem coś.
*Naprzeciw nich stał chłopak... Jeśli można go tak nazwać. Miał żółte, świecące oczy i był cały pokryty czarną powłoką z której opadała czarna mgła. Włócznia była... powiedzmy taka zrobiona w stylu post-apo. Był to kij na którego jednym końcu były mocno zawiązane dwa noże kuchenne: zwykły i tasak. Tasak był wymierzony w nos Sakuyi.*
???: Kim jesteście i co tu robicie?

*Ichirou wstał.*
Ichirou: Dokładnie. Nie chcemy zrobić nic złego.
???: Świata po drugiej stronie, hę? *Opuścił włócznię.* Nie powinniście tu być.
Ichirou: ... *Rozejrzał się.* Em. Kotori nie ma. *chwila pauzy z jakiegoś powodu* Musimy ją znaleźć.
???: Mówicie o dziewczynie z czarnymi włosami?

???: Wiem. Ale wy chyba nie chcecie tam iść. Życie wam nie miłe czy co?
Ichirou: O co ci chodzi?
???: To nie jest miejsce dla ludzi. Jeżeli naprawdę chcecie zginąć, mogę was tam zabrać.

Ichirou: A mam wybór?
???: No cóż... Skoro aż tak pragniecie umrzeć. Za mną. Tylko macie się mnie słuchać, jeśli chcecie tam w ogóle dotrzeć.
*Nieznajomy obrócił się i zaczął iść przed siebie. Ichirou otrzepał się i ruszył za nim.*

???: Nie mam imienia. A także niewiele wam powiem o tym miejscu oprócz tego, że śmierć czyha tu na każdym kroku. To miejsce nie ma nazwy.

???: Powiem tyle, dostaliście się tutaj przez szczelinę między tym światem a ludzkim. Wessało was po prostu.

???: Nie potwierdzę ci tego. Nie jestem naukowcem. A poza tym, co z tego, że jest. Nic ci to nie da, zważywszy na to, że jesteście tu uwięzieni.
Ichirou: Nie ma drogi wyjścia?
???: Gdyby była, dawno bym się stąd wydostał.